BRATHYS

BRATHYS

apud Plin. l. 24. c. 11. Graece Βραθύ vel Βραθὺς arbor pumila, adeo ut herba a quibusdam dicatur; propriô nominie Herba Sabina Latinis, Virgil. In Culice,

Herbaque thuris opes priscis imitata Sabma:

Frutex fuit Graecis familiaris, et in sacris, ante thuris notitiam, adoleri consuetus, quemadmodum eundem in usum ladanum maxime Avabes, Ammoniacum Libyes, adhibebant. Hesych. βραθὺ, πόα τις ςθεοῖς ςθυομένη. Et Dioscorides, Χρῶνται δὲ τοῖς φύλλοις ἀντὶ ςθυμιάματος. Unde apud antiquos Graecos ςθύου nomen, h. e. ςθυμιάματος, proprium sibi habere meruit: ut videre est apud Homerum, ubi eum cedro una uri tradit, in soco et specu Calypsus, Od. 1. v. 60.

Κέδρου δ᾿ εὐκεατοιο, ςθύου δ᾿ ἀνὰ νῆςον ὀδώδει.

Certe odorem eius incensae proximum ese cedro, tradit idem Plimus: et cum cedro, iunipero, ac aliis Arabiae arboribus odoratis, recenset Dioscorides. Nec ex alio magis frutice vetustissimos Graecos in sacris convolutum nidorem odoreve novisse constat, qui prion ςθύον, παρὰ τȏυ ςθύειν, per excellentiam vocavêre etc. Huic frutici similia folia quod citrus haberet, Graeci Theraei, qui coloviam in Africam deduxerunt et Cyrenas condiderunt, hoc genus arboris ibirepertae, Θύον postea quoque vocaverunt: quae causa, quod et Plimus citrum cum brathy confuderit. Sed longa differentia inter herbam Sabinam fuit et Θύον Cyrenaicum, h. e. citrum; utpote cum citrus arbor sit magna ac inodora, ut infra dicemus. Vide Salmas. ad Solin. p. 953. et seqq. ut et infra in voce Sabina arbor.